TAMTEN HORYZONT wystawa Beaty Koteckiej

Beata Kotecka
TAMTEN HORYZONT

Galeria Pulsar
2.03-8.04.2023

Horyzont to nie tylko linia, która łączy niebo z ziemią, ale również granica, poza którą nie sięga nasz wzrok. Codzienna egzystencja upływa w ramach różnych horyzontów, które wyznaczają zasięg poznania i doświadczenia. Optyczna bariera widnokręgu, ograniczając możliwość poznania leżącego poza nią świata, bezustannie jednak otwiera pole do gry wyobraźni.

dr Arkadiusz Bednarczuk

Cykl „Tamten horyzont” autorstwa Beaty Koteckiej jest zainspirowany doświadczeniem „inności” obcych miejsc i poczuciem potrzeby mierzenia się z własnymi wyobrażeniami na temat odległych horyzontów. Autorka pokazuje na wystawie rzeźby i tkaniny z nadrukiem. Formy plastyczne zostały wykonane z modelowanych i utwardzonych żywic epoksydowych. Jest to technika bardzo wymagająca, gdyż masa przed stwardnieniem cechuje się dużą lepkością, a po wyschnięciu jest niezwykle twarda. Zaletą zastosowanego materiału jest fakt, że można w nim zrealizować praktycznie dowolny projekt przestrzenny. Masa żywiczna daje również możliwość zróżnicowania faktury oraz pozwala na osiągniecie wyrazistości detalu, a jednocześnie zachowanie płynności formy. Podobnie, jak we wcześniejszych pracach artystki, widzimy tutaj kształty, które mogą kojarzyć się ze światem natury, a zwłaszcza z formami geologicznymi, czy też z różnego rodzaju strukturami życia biologicznego. Operując w materiale, Kotecka nie tylko porusza się po jego powierzchni, ale próbuje przeniknąć w głąb struktury rzeźby. Sfalowana powierzchnia rzeźby wyłania się z materiału rzeźbiarskiego niczym skamielina – zapomniane świadectwo dawnych form życia.

Oprócz reliefów, na wystawie możemy zobaczyć również zadrukowane tkaniny, na których znajdują się przedstawienia nawiązujące do form rzeźbiarskich. W tkaninach tych artystka eksponuje efekt światłocienia, który uplastycznia i dynamizuje przedstawione obrazy.

Dla Koteckiej przekroczenie widnokręgu to spotkanie z innym światem, inną kulturą i innym człowiekiem, który znajduje się poza granicami codziennego doświadczenia. Najbardziej oczywisty sposób zmiany horyzontu stanowią zatem podróże w odległe zakątki świata. Są one jednak nie tylko zmianą miejsca, ale również wykroczeniem człowieka poza własną kondycję oraz spotkaniem z rzeczywistością, która domaga się zrozumienia i interpretacji.

Spotkanie z odległym światem to próba uchylenia zasłony tajemnicy, która go okrywa. Paradoksalnie, ta zasłona jest głównie naszym dziełem. Nie mogąc wykroczyć poza codzienny horyzont doświadczenia spowijamy go znaczeniami, które budują nasze wyobrażenia na temat świata poza linią wzroku. Dopiero przejście poza horyzont pozwala uchylić tę zasłonę i nadać znajdującemu się tam światu nowe znaczenia lub przeciwnie- utrwalić wcześniejsze sądy.

Podróż w fizycznej przestrzeni jest również podróżą w głąb siebie – odkrywaniu obcych miejsc towarzyszy zawsze odkrywanie własnych wyobrażeń i emocji. Ciekawość kieruje nas ku horyzontowi i każe go przekraczać, ale w gruncie rzeczy jest nakierowana na nas samych i ostatecznie pozwala nam poznać własne wnętrze. Jednocześnie, przekroczenie nowych horyzontów oraz odsłonięcie spowijającej je zasłony znaczeń, zmienia  postrzeganie przez nas świata, do którego powracamy. Świeżość spojrzenia na znane nam wcześniej miejsce jest nie tylko spowodowana nostalgią, ale przede wszystkim wynika z zmian, które zaszły w nas samych.

Metafory podróży nie można ograniczyć do zmiany przestrzeni, ale należy ją wiązać ze zmianą horyzontu i próbą uchylenia zasłony, która go spowija. Tak rozumiana podróż może przebiegać nie tylko drogą rzeczywistości, ale również drogą ludzkich myśli, emocji i znaków kultury. Wiedzie ona wówczas nie tylko poprzez linię na horyzoncie, ale również przez świat naszego wnętrza. Oznacza to jednak, że świat poza horyzontem nigdy nie będzie światem jednoznacznie utrwalonym i niezmiennym. Zamiast tego będzie on światem, który wciąż musimy tworzyć i przeżywać na nowo. Prawda na temat horyzontu jest bowiem zawsze naszą prawdą, którą tworzymy we własnym wnętrzu.

dr Arkadiusz Bednarczuk

BEATA KOTECKA

Jestem rzeźbiarką. Prowadzę Pracownię Rzeźby na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym  w Kaliszu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, z którym jestem związana od czasów studiów. Pracuję na stanowisku profesora uczelni. Przewód habilitacyjny i doktorat uzyskałam na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jestem stypendystką programu Erasmus oraz programu ID-UB (Inicjatywa Doskonałości-Uczelnia Badawcza) w ramach którego realizuje projekt artystyczno-badawczy Touch-See-Feel. Z tego powodu, od początku zeszłego roku, gościłam na Uniwersytecie w Sewilli w Hiszpanii, na Uniwersytecie of Beira Interior w Portugalii, Uniwersytecie Jordańskim w Ammanie, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Uniwersytecie Nahda w Egipcie. Moim podróżom do zagranicznych uczelni towarzyszą wystawy prac studenckich i moich.

Choć nie urodziłam się tutaj, Kalisz jest moim miastem. Zakochana w Kaliszu od czasów studiów, marzę o realizacji rzeźby miłej dla oka mieszkańców, jaką jest Flora.

Wystawa Beaty Koteckiej TAMTEN HORYZONT jest realizacją w ramach Nagrody Publiczności A-Kumulacji 2021, Kaliskiego Biennale Sztuki.

Czas trwania wystawy: 2.03-8.04.2023

Organizator:
Galeria Sztuki im. Jana Tarasina, pl. św. Józefa 5, 62-800 Kalisz
Instytucja Kultury Miasta Kalisza

Finisaż: 30.03.2023 (czwartek) g. 19.00 / spotkanie autorskie g. 20.00

Patronat medialny:
Radio Centrum Kalisz, portal Calisia.pl oraz Ziemia Kaliska.

Partnerzy Galerii:

ERGO HESTIA, Polifarb Kalisz S.A., M&P ALKOHOLE I WINA ŚWIATA.