„PROBLEM TECHNICZNY” Bartka Buczka

Bartek Buczek „PROBLEM TECHNICZNY”
10 lutego – 31 marca 2022

Kurator wystawy: Stach Szabłowski

Bohaterem „Problemu technicznego” jest montażysta wystaw, specjalista bez którego trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie instytucji artystycznych i bez którego nie powstałaby większość ekspozycji.

Montażystą tym jest artysta, Bartek Buczek.

W tytułowym „Problemie technicznym” można widzieć wystawę Dominika Ritszela „Lokaut”, która w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina odbywa się równolegle i po sąsiedzku z wystawą Bartka Buczka. To właśnie Buczek rozwiązał problem wystawy Ritszela w tym sensie, że zaprojektował aranżację przestrzenną  „Lokautu”, a także pracował przy jego montażu jako tak zwany techniczny. Przypadek „Lokautu” i zaangażowania Bartka Buczka w jego realizację, jest jednak w rzeczywistości jedynie emanacją szerzej pojętego, złożonego problemu, w którym mieszczą się takie zagadnienia jak estetyka instytucjonalna, miejsce pojęcia pracy w świecie sztuki, a także kwestia sposobów w jakie aktorzy życia artystycznego performują role, które są im w tym świecie przypisane.    

Bartek Buczek jest wszechstronnym artystą wizualnym, malarzem i performerem. Jest także cenionym instalatorem wystaw. W tej drugiej roli zyskał rozgłos porównywalny do uznania jakim cieszy się jako autor artystycznych realizacji. Nazwiska osób, które aranżują i montują wystawy często nie są podawane do publicznej wiadomości, a jeżeli nawet są, skupiona na osobach artystek i artystów publiczność poświęca tym informacjom niewiele uwagi. Renoma Bartka Buczka jako montażysty nie rozwija się więc w blasku reflektorów, lecz w półcieniu środowiska artystycznego, w którym możliwość pracy z nim uważana jest za przywilej i zarazem przyjemność.

W budowanie wystaw innych artystek i artystów Bartek Buczek inwestuje fachowość, kreatywność i kunszt, ale również uważność i zrozumienie.

Czy Bartek Buczek, niczym Superman/Ken Clark (żeby nie powiedzieć: doktor Jekyll/pan Hyde) prowadzi podwójne życie, w którym raz jest montażystą pracującym dla innych artystów, to znów artystą, którego wystawy instalują inni montażyści? Czy też przeciwnie, autor „Problemu technicznego” życie ma jedno i kwestionuje w nim sztywne role rozpisane dla uczestników artystycznego spektaklu? Gdzie przebiega granica między pracą twórczą, której wartość przeliczana jest na kapitały symboliczne, a pracą najemną, którą rozlicza się według stawek godzinowych na podstawie umów zleceń? Co czyni ludzką pracę widzialną i nadaje jej owocom charakter autorski? Kim jest autor? I gdzie w procesie produkcji kultury, ale również innych wytworów społecznej aktywności, zdeponowane są prestiż i satysfakcja?

Pytania te są istotne dla instytucjonalnego funkcjonowania sztuki, ale nie zamykają się w polu artystycznym i dotyczą również innych dziedzin naszego wspólnego życia.

Na wystawie „Problem techniczny” Bartek Buczek zadaje je w formie filmu – zapisu dokamerowego performansu. Został on zarejestrowany podczas pracy artysty przy montażu wystawy „Lokaut”. Nieobojętne jest, że rejestracji tej oraz montażu materiału filmowego dokonał autor „Lokautu”, Dominik Ritszel. Nieobojętne jest też, że wśród wątków rozwijanych przez Ritszela na wystawie, ważną rolę odgrywa dyskurs męskości oraz refleksja nad sposobami jej performowania, uniformizowania i organizowania, wyznaczanych przez takie struktury oraz instytucje jak szkoła, sport, armia, czy, last but not least, zakłady pracy. Nieobojętna wreszcie jest estetyka performensu/pracy Bartka Buczka. Granice estetyki, podobnie jak sztuki, są umowne i tak niewyraźne, że można zaryzykować tezę iż w rzeczywistości nie istnieją. Jeżeli zaś tak jest w istocie, to wszystko jest kwestią estetyczną, wszystko jest sztuką – i wszystko jest pracą, zaś postawiony przez artystę „Problem techniczny” jest zagadnieniem uniwersalnym.

            Stach Szabłowski

Bartek Buczek urodził się w 1987 roku. Stypendysta Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach, na kierunku malarstwo, dyplomem obronionym w pracowni Andrzeja Tobisa. Artysta malarz, twórca videoartów, instalacji a także autor tekstów, w tym książki „Za drogie, za słabe, zbyt trudne”, znajdującej się w kolekcji krakowskiego Bunkra Sztuki. Pracownik galerii o szerokich kompetencjach zawodowych (techniczny, wystawiennik, artysta, aranżer i kurator). W jego twórczości, także tej wykraczającej poza ramy obrazów, odnaleźć można melancholijną atmosferę, zakorzenioną w głęboko egzystencjalnej refleksji. Nie wypracował sztywnej strategii artystycznej, ale od 2020 roku tworzy tylko panegiryczne dzieła o ulubionych narzędziach pracy. Miał 8 wystaw indywidualnych i uczestniczył w 32 wystawach zbiorowych.

Czas trwania wystawy: od 10 lutego do 31 marca 2022 roku

Wernisaż: 10 lutego 2022 roku (czwartek) godz. 19.00 do 22.00

Wernisaż online: https://www.facebook.com/GaleriaKalisz

Organizator:
Galeria Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu
Instytucja Kultury Miasta Kalisza

Partnerzy Galerii:
Ergo Hestia, Polifarb Kalisz S.A., M&P Alkohole i wina świata

Patronaty medialne:
Magazyn SZUM, Ziemia Kaliska, Calisia.pl, Radio Centrum